Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Poznaniu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 736/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Obornikach z dnia 11 maja 2022 roku, sygnatura akt II K 21/22

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☒

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

XXXXXXXXXXXXXXX

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

XXXXXXXXXXXXXXXX

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Obraza przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. poprzez wydanie wyroku skazującego oskarżonego w sytuacji, gdy nastąpiło przedawnienie karalności zarzucanego mu czynu, co stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą określoną w art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W ocenie Sądu Odwoławczego, podniesiony w apelacji obrońcy oskarżonego zarzut, że w przedmiotowej sprawie doszło do przedawnienia karalności zarzucanego oskarżonemu przestępstwa z art. 217 § 1 k.k., a tym samym, że zaskarżony wyrok powinien zostać uchylony a postępowanie przeciwko K. B. umorzone, jest niezasadny.

W tym miejscu przypomnieć trzeba, iż kwestia przedawnienia karalności zarzuconego K. B. czynu była przedmiotem analizy tutejszego Sądu Okręgowego (postanowienie z dnia 25 czerwca 2020 roku sygnatura IV Kz 153/20 – karty 101 – 103 akt) , jak i Sądu Najwyższego (postanowienie z dnia 17 stycznia 2022 roku – karty 324 – 326 akt), których stanowiska wraz z zawartą w nich argumentacją, dotycząca wszczęcia postępowania in rem i ad personam oraz wpływu sposobu wszczęcia postępowania na przedawnienie karalności, obecnie rozpoznający niniejszą sprawę Sąd Odwoławczy w pełni podziela. Nie widząc zaś powodu, aby tę słuszną argumentację raz jeszcze powielać, czyni wywody tych dwóch orzeczeń w zakresie przedawnienia karalności za integralną część niniejszego uzasadnienia.

Pomimo tego przypomnieć należy, że postanowieniem z dnia 20 listopada 2018 roku prokurator wszczął śledztwo w sprawie psychicznego i fizycznego znęcania się nad małoletnią B. B. (2), to jest o przestępstwo z art. 207 § 1a k.k. (karta 11 akt).

Należy zgodzić się z obrońcą, że powyższe postanowienie jest ubogie w swej treści, gdyż nie zawiera określenia czasu i miejsca czynu stanowiącego przedmiot prowadzonego postępowania. Jednak nie można uznać za słuszne stwierdzenie, że z tego powodu nie doszło, zgodnie z art. 102 k.k., do przedłużenia przedawnienia karalności tego czynu.

Odnosząc się do argumentacji obrońcy zawartej w apelacji zwrócenia uwagi wymaga, iż w myśl przepisu art. 303 k.p.k. postanowienie o wszczęciu śledztwa wydaje się, gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa, a w decyzji tej określa się czyn będący przedmiotem postępowania oraz jego kwalifikację prawną. Przepis ten nie precyzuje w jakim zakresie w wydanym postanowieniu owo określenie czynu ma nastąpić i jakie treści powinno zawierać, a co ustawodawca zaznaczył np. w art. 332 § 1 pkt 2 k.p.k., gdzie wyraźnie wskazał sposób opisania czynu objętego aktem oskarżenia czy też w art. 313 § 2 k.p.k., z którego wynika, że opis zarzucanego podejrzanemu czynu musi być dokładny.

Sąd Okręgowy nie kwestionuje stanowiska wyrażonego w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 15 października1992 roku (sygn. akt I KZP 28/92), powołanej w uzasadnieniu apelacji obrońcy. Jednakże w uchwale tej zaakcentowano nie tyle konieczność wskazywania w postanowieniu o wszczęciu postępowania przygotowawczego m.in. czasu i miejsca popełnionego czynu, ale aby w postanowieniu o wszczęciu postępowania czyn objęty postępowaniem był skonkretyzowany i nie zachodziły wątpliwości co do tego w jakiej konkretnie sprawie zostało wszczęte postępowanie.

Tymczasem z treści wydanego w przedmiotowej sprawie postanowienia z dnia 20 listopada 2018 roku o wszczęciu śledztwa jasno wynikało czego ono dotyczyło. Tym bardziej, że przesłanką do wydania tej decyzji było złożone przez matkę pokrzywdzonej zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa, w którym wskazano określone zachowania K. B. wobec córki, w tym przede wszystkim te dokonane w dniu 14 października 2018 roku.

W tym stanie rzeczy brak było jakichkolwiek wątpliwości co do przedmiotu prowadzonego postępowania. Trudno też wymagać, aby postanowienie o wszczęciu śledztwa zawierało wszystkie szczegółowo opisane i składające się na to przestępstwo zdarzenia. Nie bez znaczenia pozostaje bowiem fakt, że postanowienie o wszczęciu śledztwa wyznacza zakres przedmiotowy prowadzonego postępowania, który w toku prowadzonych czynności może ulec zmianom. Co istotne, gdy podejrzanemu zostanie postawiony zarzut popełnienia przestępstwa o innej kwalifikacji, niż zostało to określone w postanowieniu o wszczęciu śledztwa, to nie wymaga to wydania kolejnego postanowienia o wszczęciu śledztwa, jeżeli tylko zarzut ten mieści się w ramach zdarzenia historycznego objętego wcześniej wydanym postanowieniem. Przedmiotem postępowania jest bowiem pewien wycinek rzeczywistości, a nie wskazana w postanowieniu kwalifikacja prawna. Przypomnieć zatem należy, że przestępstwo z art. 207 k.k. jest przestępstwem wieloczynowym, a zachowania wchodzące w zakres znęcania się wypełniać mogą znamiona czynów określonych w innych przepisach, w tym z art. 217 § 1 k.k.

Zatem prokurator stawiając K. B., postanowieniem z dnia 18 października 2019 roku (karta 53 akt), zarzut popełnienia przestępstwa z art. 217 § 1 k.k. nie wyszedł poza granice prowadzonego postępowania, gdyż zarzut ten mieścił się w zakresie pierwotnego postanowienia o wszczęciu śledztwa in rem, i dotyczył już tylko konkretnego ustalonego zachowania podejrzanego w odniesieniu do ogółu jego zachowań, które były badane w toku prowadzonego postępowania pod kątem zrealizowania znamion przestępstwa znęcania.

Powyższe prowadzi zatem do wniosku, że spełniona została przesłanka do zastosowania przepisu art. 102 k.k. o przedłużeniu okresu karalności czynu.

W myśl art. 101 § 2 k.k. karalność przestępstwa ściganego z oskarżenia prywatnego ustaje z upływem roku od czasu, gdy pokrzywdzony dowiedział się o osobie sprawcy przestępstwa, nie później jednak niż z upływem 3 lat od czasu jego popełnienia. Jednak zgodnie z treścią art. 102 k.k., jeżeli w okresie, o którym mowa w art. 101, wszczęto postępowanie, karalność przestępstw określonych w art. 101 § 1 ustaje z upływem 10 lat, a w pozostałych wypadkach, czyli dotyczących przestępstw wymienionych w art. 101 § 2 k.k. - z upływem 5 lat od zakończenia tego okresu.

Mając zatem na uwadze, że czyn z art. 217 § 1 k.k. został popełniony w dniu 14 października 2018 roku, należy stwierdzić, że termin przedawnienia czynu z art. 217 § 1 k.k. zarzucanego oskarżonemu, uległ - zgodnie z treścią art. 102 k.k. - przedłużeniu o kolejne 5 lat z uwagi na wszczęcie śledztwa w dniu 20 listopada 2018 roku.

Nie doszło zatem do przedawnienia karalności przestępstwa przypisanego K. B., a w konsekwencji nie zaistniała w niniejszej sprawie bezwzględna przyczyna odwoławcza wyrażona w art. 439 pkt 9 k.p.k.

Wniosek

Uchylenie wyroku w całości i umorzenie postępowania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd odwoławczy nie podzielił argumentacji zawartej w apelacji, uznając, że nie doszło do przedawnienia karalności przypisanego oskarżonemu K. B. przestępstwa. Z tego też względu utrzymano w mocy zaskarżony wyrok.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1wyrok Sądu Rejonowego w Obornikach z dnia 11 maja 2022 roku, sygnatura akt II K21/22

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Powodem utrzymania wyroku w mocy jest całkowita niezasadność zarzutu apelacji obrońcy oskarżonego, jak też brak podstaw wskazanych w art. 439, 440 i 455 k.p.k., uzasadniających zmianę lub uchylenie wyroku poza granicami zarzutów i wniosków apelacji.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

Zwięźle o powodach zmiany

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz kuratora małoletniej radcy prawnego K. P. kwotę 206,64 złotych brutto tytułem zwrotu kosztów reprezentacji małoletniej z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Z uwagi na nieuwzględnienie wniesionego środka odwoławczego, Sąd Okręgowy zasądził, na podstawie art. 636 § 1 k.p.k., od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, w tym opłatę za II Instancję, w łącznej kwocie 286,64 złotych. Na tę kwotę składają się: koszty reprezentacji małoletniej z urzędu w postępowaniu odwoławczym w wysokości 206,64 złotych brutto, ryczałt za doręczenia w wysokości 20 złotych (§ 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 roku w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym) oraz opłata w kwocie 60 złotych ( art. 3 ust. 1 Ustawy o opłatach w sprawach karnych).

7.  PODPIS

/Małgorzata Ziołecka/